Kur’an-ı Kerîm değişimin temeli ile onun üzerine yükseltilen bina arasında belirlenmiş ilişkilerden söz eder. Yani insanın psikolojik ve zihinsel konumu ile sosyal durumu arasındaki bağı beyan edip, onun iç dünyası ile dış dünyası arasındaki ilişkiyi vurgular. Bu tespitlere göre insanın zahirini (dış dünyasını) batını (iç dünyası) şekillendirir. Dışının da içiyle sıkı ve organik bir bağı vardır. Bir topluluğu meydana getiren fertlerin psikolojik tutumları değiştiğinde, sosyal konumları da ferdî ilişkileri de değişir.

Bu esnada onları birbirine bağlayan organik bağlar da değişmiş olur. Demek ki, insanın ruhsal konumu (psikolojik tutumu) değişimin temelidir. Toplumsal konumu (sosyal psikolojisi) ise, bunun üzerine yükselen binadır. Üst yapının (sosyal yapının) değişmesi ise ancak temelin (ferdî yapının) değişmesiyle mümkün olabilir.