Kültür politikalarının bütün bir toplumsal hayatı yapılandırmak üzere bilinçle örgütlendiği çağımızda, *Kültur* üzerine yeniden düşünmekte yarar var. Her düzeyde iktidar için verili değerler ağı, öncelikle kültürel kodlara içerilir. Politika, sözünü görece doğrudan bir düzlemde kurarken, kültür politikası, gündelik hayatın kendiliğinden gibi işleyen dizgelerine sızar; onları görsel/dilsel göstergeler halinde örter.
Geleneksel Marksist muhalefetin, görece özerk saydığı kültürel alana genel olarak mesafeli durduğunu, dönüşüm olanaklarını düşünmeyi ihmal ettiğini biliyoruz. Ekonomizmin bu en kaba görünümü sonrasında liberal kapitalizm, küresel ölçekte düşünsel/ sanatsal alanı serbestçe doldurdu. Kültürle sanat arasındaki özerk alanın silinmeye başlaması, değer vurgulu kültürel ve ideolojik süreçlerin sanat tınılı biçimlemelerle kitlesel tüketime sunulması, görsellik üzerinden işleyen bir kavram algısının beslenmesi ve bütün bunları örtecek biçimlemeler halindeki dil cinneti!

Çağdaş şiirimizin ve kuşağının kurucu şairlerinden Metin Cengiz, şiirimize önemli açılımlar getirecek sorunlarla ilgili kuramsal çalışmalarını bu kitapla sürdürüyor. Temelde şiiri sorunlaştırarak çağı okumaya, devrimci muhalefetini bu okumalarla yeniden kurmaya ve şiirsel episteme de böylece yeni olanaklar açmaya çalışıyor.

Bu kitapta da kültürün özelleşmesi, yabancılaşması, yeniden üretilebilir bir malzeme olarak şeyleşmesi ve ideolojik göstergeler biçiminde maddîleşmesi üzerine analizler yapıyor, çıkarımlarda bulunuyor. Bu çıkarımları da genel olarak sanatın ve edebiyatın, özel olarak da şiirin özgül alanına taşıyor.

*Kültür ve Şiir*, hem kültür politikaları üzerine analitik düşünen, hem de buradan sanatın ve şiirin sorunları için düşünsel sentezler kurmaya çalışan okurlar için entelektüel bir olanaktır.

Celâl Soycan