Türkler, İslam ile müşerref olduktan sonra da sosyal yaşamlarında musikiye gerekli önemi vermişler, birçok musiki formunda eserler ortaya koymuşlardır. Hz. Muhammed’in (sas.) Bilâl-i Habeşî’yi ezan okuma ile görevlendirmiş olmasının ve Kur’an-ı Kerim’in güzel sesle okunması hakkında tavsiyelerde bulunmuş olmasının dinî musiki geleneğinin oluşmasında etkili olduğunu söyleyebiliriz. Ses ve nağme şüphe yok ki Allah’ın insana bahşetmiş olduğu lütuflarındandır. Bir tedavi aracı olarak kullanılmasından tutun da duygu ve düşüncelerin ifade edildiği bir araç olmasına varıncaya kadar musiki, insan hayatında yadsınamayacak bir yere ve öneme sahip olmuştur. İyilik ve kötülüğün eşyanın doğasında olmadığını, kullanılış amacının iyiliği ya da kötülüğü belirlediğini söyleyebiliriz. İnsanın şanından olan musikinin hangi niyetle kullanıldığı önemlidir. Musikinin de sesin yaratıcısı ve gerçek sahibi adına, O’nun tefekkür edilmesi ve zikredilmesi niyetiyle kullanılmasının daha anlamlı ve doğru olduğunu düşünmekteyiz. Elinizdeki bu kitapta, akademisyen bestekâr Kubilay Kolukırık’ın bestelemiş olduğu “ilâhi” formundaki eserler yer almaktadır. Eserin, Türk Din Musikisi alanına katkı sunması dileğiyle...