Ahmet amca ne oldu? Neden ağlıyorsun? dedim. Cevap gelmedi, ağlamaya devam etti. Takriben arka arkaya sıraladığım, konuya vakıf olabilmek için bir dizi soruyu da cevapsız bıraktıktan sonra sinir katsayısı arttı. Kendisine getirmek için yüzüne hızlı ve etkili tokat attım. Bana döndü sinirli bakmaya başladı. Gözleri kan çanağı olmuştu ağlamaktan, burada işler çok çabuk değişebiliyordu, ağlarken gülebilir veya boynun tek hamlede kırılabilirdi. Elbette ölmesini istemiyordum, kendisine zarar vermesi demek benim bir ömür burada kalmam demekti. Alttan almaya çalıştım o da fayda etmedi. Sonra gözümün üstüne yumruk attım, bir anda dikkat kesildi, sonra ikinci yumruğu attım aynı yere, son darbeyi duvara kafa atarak bitirdim. Sağ kaşım açılmış kanıyordu, yanına yaklaşıp, eğer ağlamayı devam ettirirsen hemşireye beni dövdüğünü söylerim, buradan bir ömür boyu kurtulamazsın dedim. O anda ağlaması kesildi. Burada sözlerin, ben yapmadım demenin anlamı yoktu, konuşmadı ama ağlamıyordu artık. İşe yaramıştı. Yatağına uzandı, bende ışığı kapatıp odama gittim.