KRAL MURŞİLİ
İçimin nasıl yandığını ne tanrılar bilir ne de siz bilebilirsiniz. Kral olup acı çekeceğime, şu ormanlarda dolaşan gamsız bir çoban olmayı isterdim. Her nedense çocukluğumdan beri tanrıların kara bulutları tepemde dönüp duruyor. Önceleri yakamı bırakmayan hastalıklardan sonra atalarımın zamanla işlediği günahları tanrılar bana yüklediler. Krallığımın ilk yıllarından beri onları çekiyorum. Görünen odur ki yaşantım boyunca da çekmeye devam edeceğim.

PRENS HALPAŞULİPPİ (Zayıf, ağlamsı bir sesle yalvarırcasına.)
Baba, ne olur kurtar beni! Sen bir kralsın. Gücün her şeye yeter. Bu doktorlar neden hastalığıma çare bulunmazlar? Ölmek istemiyorum ben.

KRAL MURŞİLİ
Sevgili oğlum! Sanma ki bir insan kral olunca onun her şeye gücü yeter. Beni anlaman için benim yerimde olman gerekir. Yok, yok şu anda çektiğim acıyı çekeceksen kral olacağına köyde toprağını işleyen köylü olman daha iyidir. Bir kral olarak kaç zamandır bazı güçler karşısında, kendi gücümün yerlerde süründüğü anları yaşıyorum. Sayıları on binleri bulan ordulara yeten gücüm bu amansız hastalığa yetmiyor. Sevdiklerim elimden kayıp giderken durup onları seyretmek zorunda kalıyorum. Tanrıların koymuş olduğu kurallarına ve adaletlerine şaşırmamak elde değil. Bunalmışım, çaresizim.