Gökyüzüne bakardım hep. Gündüz bulutları, gece yıldızları seyretmeye doyamazdım. Boynum tutulurdu neredeyse gökyüzüne bakmaktan. Aklım havada zannederlerdi. Değişik bir çocuktum. Uyumsuzdum. İçine kapanık, korkak, utangaç... Köyün diğer çocuklarının gözünde aklı kıt biriydim. Herkes kolaylıkla korkutup dövebilirdi beni... Kimsenin aklına, hayaline gelmezdi o zamanlar köyün delisi olan o çocuğun günün birinde bütün dünyaca konuşulan, herkesin var gücüyle alkışlayıp tebrik edeceği bir adam olacağı...