Mascha Kaléko, vatansızlığının sancısı ömrü
boyunca yakasını, yüreğini, yaşamını bırakmamış
bir şairdir. Sürgünde geçen yılları, hep Berlin’i
özleyişi şiirlerinin özünü oluşturur. Nazilerin ülkeyi
yangın yerine çevirmesi, insan avını hep
sürdürmeleri... pek çok şairi, yazarı ülkesini terk
etmek zorunda bırakmıştır onun gibi. Mascha “ülke
sancısı” derken ne çok şey imler! O, vatanına
yabancı biri gibidir Amerika’da yaşarken. Vatanı
“yok” olmuş bir şairdir çünkü. Önce oğlunu, sonra
eşini kaybeder ve susar. Yok, susmaz, şiirlerine
ağdırır acısını. Ne çok “sancı”yla ömrünü
tamamlamış bir şairin ilk kez dilimize Hayriye
Yerlikaya-Manzel tarafından, çok başarılı bir
biçimde kazandırılan şiirleri, nasıl sarsıcı nasıl yalın,
içten ve günlük yaşamın aynası olmuş Kovala
korkularını ve korkularını da korkudan!

En güzel şiirim mi?
Yazmadım onu.
En derin derinliklerden çıkmıştır.
Sustum onu.