Ağaçtan düşmüş hissi veren Dünyanın neresindeduruyordu?Aniden bacağa saplanan krampLamba bile aydınlıktıKar bile bembeyazBir zamanlar tenezzül edip bakmadığı günbatımınınhasretinden yanıp tutuşur bir haldeParmağını uzatınca sahte bir baloncuk gibi sönecek olanzamana baktı.Kirpiğine batan zamanın suçuydu hepsiTren camları ağlıyor.