Genç ve güzel Irene her zaman duyduğu vicdan azabıyla âşığının evinden *kendi sakin burjuva hayatına* dönmek için acele ederken onu erkeğini çalmakla suçlayan bir kadın tarafından durdurulur. Bir korku girdabı içinde kadının günden güne artan taleplerini karşılarken kocasından, çocuklardan ve hizmetçilerden her şeyi saklamaya çabalamaktadır.

*Zweig’ın Sigmund Freud’la aynı zamanda aynı şehirde yazmasının rastlantı olmadığını hissediyorsunuz.* –The Guardian