“Nasılsın?” sorusuna herkes “iyiyim,” cevabını veriyor. 
İnançlarımızı öyle zedelediler ki kimse gönül rahatlığıyla “iyi değilim,” diyemiyor. 
İnsan işte, bir süre sonra iyi olduğuna kendi bile inanıyor. Bu sefer hisler ve söylemler çatışınca ortaya nur topu gibi bir sektör çıkıyor: yaşam koçları, nefes terapistleri, falan filan… 
Tüm bunlar konuşamadığımız için oluyor. Bu yüzden konuşalım mı?