Susmak istiyorum ama sessizliğim bir çığlık gibi peşimde. Sokak şarkıcıları, kaldırım taşları, ayakları suya değen yoksul bir çocuğun gözyaşları, çığırtkan bir yalvarışı izliyorum puslu camdan. Her birine ait hissediyorum kendimi, ey beni benden eden ayaklarım nerelerdesin şimdi?

Balıkesir Devlet Hastanesi ameliyat için uygunmuş, ambulansla gelmişiz. Birisi dizlerime dokunduğunu söylüyor his yok, bacaklarıma vuruyorlar his yok, ayaklarıma vuruyorlar his yok, beni hemen ameliyata alacaklarmış. Belim kırılmış hayati tehlikem yokmuş, artık felçmişim… Bir varmış, bir yokmuşum...