Hayatta hiçbir şeyin tesadüf olmadığına inanan ben, günün birinde yazmaya yeniden başlamıştım. Bu şiirlerde öyle dökülmeye başlamıştı, yeniden kalemimden. Sonra, her bir yeteneğin Tanrı’nın bir yansıması, olduğunu duymuştum bir konuşmacıdan. Hissettiğim şey ise kendimi bildim bileli, kanımda hep var olan bir tılsım gibi yahut anne karnında büyümeye devam eden, gelişen ve dönüşen bir bebek gibiydi. İlham oysa kendimdim ve sadece bir vesileye ihtiyacım vardı. 10 yaşından beri kendimden hallice yazmayı hep sevmiş, Fen Lisesi mezunu olmama karşın 5 yaşımda ki hayalim beni peşinden sürüklemiş ve edebiyatı mesleğim haline getirmiştim. Yıllar sonra bana beni bir kez daha inandıran ise bir kompozisyon defteri arasında yazdığım şeylere ulaştığımda ki ilginçlikti. İstediğim üniversite ve bölümü 5. sınıftayken zaten oraya iliştirmiştim. Yıllar sonra not almak için aradığım bir boş saman kâğıdı rafta bana; “hayallerimi yaşadığımı” fark ettirip durakalana kadar bunu bu kadar net bir şekilde kenara yazdığımı bile hatırlamıyordum. Kim bilir belki de yine aklıma gelen satırları yazmak için fırsat kolluyordum. Yani demem o ki; insan kaderini çizmekle de hakkını vererek yaşamakla da yükümlü.
Bahaneler bitmez, erteleyişler. Çok sevene seviş de bitmez, dövüş de. Şiirlerimle pek çok kez sevişir pek çok kez dövüşürüm ben, çünkü bilirim hayatta en çok neyi sever ne ile içinizde savaş verirseniz o sizin en çok kazanım elde ettiğiniz başarılara basamak olmuştur ve işin ilginci farkına varmanız zaman alabilir. Mevzu bahis yaz, yaz, yaz.
Bir sabah tekrar tekrar okuduğumuzda pek çok halimle aynı kalmayı ve pek çok halimle değiştiğimi bilmekte işte tüm merdiven basamakları. En önemlisi aynada baktığımız benliğimizden razı oluşumuz. Hep razı oldum. Ondandır ki her hissin beni şimdiki bana ulaştırmasından yine kendime minnet duyarım. İdealar değişebilir önemli olan zerreciklerin değişmemesidir.
Hayat gülüşler ve düşüşlerdir. Bu kitap da ikisinden de dem vurulmuştur. Şu an ki ben ve içimdeki kız çocuğu, şimdi olan fikirleri ile çok daha müphem şiirler yazardı belki ama onlara da bu başlangıcın diğer satırlarında yer verebilmeyi diliyorum. Hayalleri yaşam bulmaya başlamış küçük bana buradan el sallıyorum. Bu benim sadece hayallerimden biriydi ve diğerleri gibi gerçekleşsin istedim. Yeni rafın sana güzel yolculuklar yaşatsın. Okurunu sar sarmala. Belki o kendine sarılmayı unutmuştur. O yüzdendir ya sanatın içinde kendine küçük bir kent kur ve eskiden yazılmış her satırına hiç dokunmadığım gibi, yazdığım her satırı küllere dönüştürmeyi düşünüp seni uçurumlardan döndürdüğüm gibi hak ettiğin sayfalarda okurlarını bul.
Sevgilerimle…