Mecbur kaldığında geçici işlerde çalışan genç bir kadın, gemi inşa müfettişliği yapan, işinde başarılı bir erkek, denizcilik alanında yazılar yazan, röportajlar yapan bir kadın gazeteci, anlatının içine yerleştirildiği çatışmalı üçgenin köşelerini meydana getiriyorlar. Julia Deck ilk romanı Viviane Elizabeth Fauville’de (Norgunk, 2016) olduğu gibi burada da anlatıyı yer yer belirsizlik alanları içinden geçiriyor. Bir şeylerin havada kalmasını, sahte ile gerçeğin birbirine dolanmasını sevdiği belli. 

“Bérénice Beaurivage ... Evet, bu isim üstüme şak diye oturacak ... Bu ismi alacağım. Onu kendi adım yapacağım, içine kayıvereceğim, başım dimdik taşıyacağım, tepeden tırnağa bu ismin melodisinin çağrıştırdığı o kadına dönüşeceğim ... İsmi ben uydurmadım, başkasına ait bir isim bu, aslında yarı yarıya ait denebilir ... İsmim Éric Rohmer’in bir filminde oyunculardan biri tarafından kullanılıyor.”

Éric Rohmer’in filmlerini sever misiniz?