KİRPİKLERİMİZ UFUK ÇİZGİSİ

kirpiklerimiz ufuk çizgisi;
kavuştukça ulaşılmayan o vakitteyiz.
mahcup bir fırdöndüyü derine salıp,
zaman aynasında yankılanan boşluğa,
masumluğu emanet bırakıyoruz...

balıkla akvaryum, aç kapıyı bezirgân soruyor.
leyla’yı öven vaha,
yüzebilse,
sabahleyin çölü kolaçan.

sınanmayla bilenen su,
bir daha. bir daha. kulağını titreşime dayıyor!
büyük voliyi yüklenen tekne, 
uygun havanın gelmesini bekliyor.
okşayan deniz, yorgun yosuna uzakları fısıldıyor.
çakılla avunan yakamoz,
sinirlenen denizi ve kırmızıyı unutmuyor...

gündüzleyin ama çakırkeyf, ama civelek,
birileri var mercanlıkta!
ela gözlü bir roman, ellerini suyla kalaylıyor,
delik gözlü bir zaman, romanın derin sevdalısı zati,
geceleyin çöldekiyim.

akşam ile koyun koyuna bir alev,
günbatımıyla koyun koyuna bir kül,
ıslığım başını almış sılaya dönüyor!
çırılçıplak kalasım var.