Şairin dili, aynı zamanda şiirinde dilidir. Şair, özü ve sözü ile yaşadıklarını veya yaşamayı arzu ettiklerini, geleceği dile getirmeyi arzulayan dizeler arasında kendine iş edinme savaşçısıdır. Şairimiz de kendinden önceki şairlerin yolunda ilerlemeye çalışan bir kalem işçisidir.

Bu bağlamda Gül Ayşe Taşlı, şiirlerini yazarken sade fakat anlamı yüksek derecede sözcükler kullanmıştır. Ağdalı bir dilden kaçınıp herkesin ve her kesimin anlayacağı dil ile dizelerini oluşturmuştur.

Dışarda soğuk bir hava ve yağmur vardı. Yüzüme kamçı gibi inen rüzgâra, saçlarımdan yüzüme süzülen yağmur damlalarına aldırmıyorum, yürüyorum.

Bir gün çıkıp gelsem sana
Hiç ummadığın bir anda
Beklemediğin bir zamanda
Ansızın kapını çalsam
Yüzünde bitmez tükenmez gülüşünle
Kapıyı bana sen açsan
Öylece donup kalsan
Görünce beni
.......................