Hayatın getirdiği ile götürdükleri hiç aynı olmadı! Çocuk yaşta fark ettiklerimi, bir ömür taşıdım içimde! Suskun kaldığım her anı; bağıra bağıra duyurmak istediğim vakitlerim de oldu. Bir umudun peşinden özgürlüğe koşmak istedim. Çaresiz çırpınışlarımla uçmaya çalıştığım boşlukta, hızla yere çakılırken hayatın gerçek yüzünü öğrendim. Sen söyle şimdi insanlar neden bu kadar acımasız? Söyleyemezsin! Çünkü sen de bu acıların ortağısın. Biliyorsun hayallerin ve umutların gerçek olamayacağı bir dünya burası. Kaybettiğim tek şey masumiyetim değildi. Ben, Ella beyazlar içinde karanlığa koşan küçük kız çocuğu. Sindiremediğim acıları artık kusma vaktim geldi. Her kitabın bir hikâyesi vardır. Bu kitabın hikâyesi; senin hikâyendir belki!

Korkma ve sakın susma!

Şahit olacağınız her şey başka acılar yaşanmasın diye...