Kalk diril artık
gavur musun ey yürek?
Söküp at ruhundaki kiri
arık ölüme bıçak çal!
Yürü kesinliğin bilgisi gereğince
ak kundaklar aç yepyeni bir güne.
Bırak, şafakların süvarisi sende kanatlansın
çekip al mıhlanmış korkuyu gözlerinden
sende sükûn bulsun sersefil yüreklerin sarsıntısı.

Yürü
gavur musun ey yürek?
Hakikat odur ki
kişioğlu ef`alinden mesuldür.
Yürü, yak yeni bir hayatın ateşini
sal kadırgalarını gümüşten gövdesine dalgaların
at, fırtınanın saçına takılıp uçsun kargıların
durma, derin kaz toprağını düşüncelerin
bırak, çiçek açsın bağrında yağmur kokuları
geçme, geçme namert köprüsünden
bırak, bir aykırı sel desinler sana
ger yayını; titresin ilahlar, ilaheler tepeden tırnağa
kara çullara girsin şu yüzü kara, şu dönek dünya
bırak, öylece dinç kalsın melekler iki yanında!