Gün ışığı dev yapılardan, minarelerden, dal uçlarından çekilip gidiyor. Ortalık gölgelenip serinliyor. Perde perde soluyor kent. Soluklaşıp silikleşiyor. Gün geceye dönüyor. Yapılar kül rengi, ağaçlar kirli sarı, insanlar boz bulanık...

Sıkıldığı, bunaldığı, daraldığı için düşlere sığınıyor. Yeryüzünü yıkıp yeniden kuruyor. Eksiğini gideriyor, fazlasını atıyor. Kaygıyı, korkuyu dışarıda bırakıyor. Kendisini de katıp yeni bir kent üretiyor.