Nuray Çölgeçenoğlu Özbek’ten hayatın içinden, samimi ve sorgulayıcı kısa kısa hikâyeler… Pastoral bir arayışın hüzün ve umutla iç içe yoğurulduğu satırlar; hayatı, dünde ya da yarında değil ‘bugünde’ yaşanılır kılmaya dokunaklı bir çağrı…

 “Bir film karesini izler gibi geçiyor ömrümüz. Kimi zaman hızlı, kimi zaman ağır çekimdeymiş gibi olabildiğine yavaş akıp gidiyor günler ardı sıra. Bazen bol kahkahalı bazen buruk olsa da bir yanımız, her güne gülümseyerek uyanırız. Bir yaprağın ömrü dalından düşene kadar, oysa insan ömrü hikâyesi bitene kadardır. Hikâyemin neresindeyim, sizler hikâyenizin neresindesiniz? Umutları, hayalleri bitenin hikâyesi bitmiştir belki de, kim bilir?”