Türk Edebiyatı’nda Halk Masalları derleyicisi olarak Eflatun Cem Güney ile Naki Tezel, öne çıkan adlardır. “Türk Edebiyatı’nı inceledikçe, ben halkımızın masallarında ve hikâyelerinde, fıkralarında, ‘baskıya karşı direnme eğilimi gördüm… Masalın, mizah hikâyelerinden daha çok düşündürdüğünü anladım,’ diyor Aziz Nesin. Çoğu ülkelerin yazını (edebiyatı), masaldan doğmuştur. Başta Eski Yunan’ı düşünün: İsa’dan önceki Beşinci Yüzyıl Atina’sının büyük tragedya yazarları, Homeros’un masallarından aldıkları parçaları işlemişler; Vergilius, Latinler için bir masal uydurmak zorunu duymuş, o koca Enéid’i yazmış; sonraki Avrupalı uluslar da folklor ürünlerini, efsanelerini değerlendirmişler. Sözgelişi Hamlet, Kral Lear, Faust… orta malı masallardan çıkarılmış başyapıtlardır.” -Seyit. K. Karaalioğlu, Türk Edebiyatı Tarihi -1, İnlılâp ve Aka Kitabevleri. Olağanüstü olayların yaşanması, özellikle çocuklarda düş gücünü geliştirir. Bu yönden masallar çocuklar için çok önemlidir. Keloğlan, masallarında tartışmasız karşımıza yoksul bir delikanlı olarak çıkar. Bütün güçlüklere devlet gücüyle, silah gücüyle, kaba güçle değil, aklıyla karşı durur. Yılmaz. Boyun eğmez. Haksızlıkların üstüne yürür. Yazıya dökülen Keloğlan masalları Türk sinemasında, tiyatrosunda da kendisine geniş yer buldu. 1961 yılında Türk Ticaret Bankası kurduğu çocuk tiyatrosuna Keloğlan Çocuk Tiyatrosu adını verdi.