Enver Paşa’nın Naciye’ye duyduğu hayranlık ve sevgi Paşa’nın en zayıf noktasıydı ona göre. Paşa’nın Naciye ile ilgili umutsuz ama tutkulu duygularını düşündükçe, aşk konusunda kendisinin inanabileceği türden temel bir felsefe oluşuyordu zihninde. Kadın sevgisinden bir erkeğin emin olamayışı fikri onda gerçeklik kazanıyordu. Bu durum için kötümser bir yaklaşımla ön yargı denilebilir. Ama ön yargının birçok insandan farklı olarak çok iyi bir şey olduğuna iman ettiği için, yaşamın temelindeki ana fikrin bu ön yargı olduğunu uzun uzadıya tartışabilirdi. Ah sevgili Paşa! Her şeyi Naciye’sinin gözüne girebilmek için mi yapmıştı? Paşa için kahramanlık madalyaları ya da devlet ricalinin iltifat sözleri çok önemli değildi. O, sadece Naciye’sinin onu ne kadar önemsediğini duymak istedi. Savaşın tam ortasında aklına düşen Naciye kim bilir ne yapıyor? Bu merak, Paşa’nın en büyük yalnızlığıydı. Bu yalnızlık ise Paşa ve onun arasındaki en önemli yakınlıktı. Onunla akrabalıktan öte bir kardeşlik duygusu geliştirmiş olması da bundandı. Paşa’nın yaşadığı zamanları düşledi...