“Kime gidersen git kendine döneceksin. Çölünü yürü, dağını aş, denizini geç... Başkasında aradığını kendinde bulacaksın.”

Psikanalist Carl Gustav Jung, “Görüşünüz, yalnızca kalpten bakabildiğinizde berraklaşır. Dışarı bakanlar düş kurar, içe bakanlar uyanış yaşar.” diyerek ruhsal bir değişim ve dönüşüm için kişiliğimizin karanlık kısımlarına bakmamız gerektiğini vurgulamıştır.

Zihnimizin aydınlık alanlarındaki unsurlara bakabilmemiz, onları incelememiz işin kolay olanıdır; ancak ruhumuzun asıl gizemi ve sırları, karanlıkta saklı bir şekilde bizim tarafımızdan keşfedilmeyi beklemektedir; zira insan, en çok da kendine sürgündür.

Bu sebeptendir ki, nesilden nesile aktarılan mitolojik öykülerde, masallarda ve efsanelerde geçen tüm “kahramanlar”, kaybettiğimiz “kendiliğimiz”e yeniden kavuşabilmemiz için bizlere zamanın ötesinde arketipsel ve sembolik mesajlar vermeye çalışmaktadır. Tüm bu sözlü kültür ürünlerinin bizlere vurgulamaya çalıştığı temel husus ise; yaşamımızın bir “kurban”ı olmak yerine “kahraman”ı olmamızdır. Nitekim içimizdeki “kahraman” da bizim tarafımızdan bilinmeyi ve yaşama katılmayı beklemektedir...