Karşı sinema (counter cinema) kavramı ilk kez 1970’lerde Peter Wollen tarafından ana akım sinemanın ideolojisi, kuralları ve kodlarıyla mücadele eden ve bunları yıkmaya çalışan filmler için kullanılmıştır. Deneysel ya da kurmaca olarak karşımıza çıkan karşı sinema örnekleri genellikle normal ticari kanallar dışında dağıtım ve gösterim olanağı bulmaktadır. Karşı sinema filmleri, sermayesi bağımsız olan veya bir stüdyo tarafından üretilmeyen filmlerdir.

Bu Kitapta anaakım sinemanın özelliklerinin dışında kalan karşı sinema kavramını Peter Wollen’ın yaklaşımından başlayarak ele almakta ve bunun ötesine geçerek, son yıllarda Hollywood sinema endüstrisi içinde üretilen filmlerin bazılarının da anlatı özellikleri açısından karşı sinema filmlerinin özelliklerini taşıdığını saptamaktadır. Gürkan popüler Hollywood yapımı olan filmleri incelemeye alarak Hollywood’un özellikle 1990’lı yılların ikinci yarısından buyana anlatı tarzında bir değişim olup olmadığı üzerinde duruyor ve Hollywood’un bu süreçte olay örgüsü, sunduğu gerçeklik ve ideoloji gibi anlatı değerlerinde karşı sinemanın benimsediği anlatı kalıplarına yönelip yönelmediğini araştırıyor. Çalışma Hollywood’un karşı sinemaya yeni bir boyut kazandırdığını ifade etmekle birlikte, Avrupa sinemasından Micheal Haneke ve Wim Wenders gibi yönetmenlerin filmlerini de ele alıyor.