Sina’mız, durmayı bilmelisin. Kainatla uyumlandığında, sarf ettiğin enerji onun enerjisi değil, kendi özündür. Gerçekliğinle tanışmanı gururla izliyoruz ancak durmayı bilmelisin.”

     “Duramıyorum Penenna! Şu an hissettiğim tüm bağımlılıkların da ötesinde. Ben, kainatın kalbiyim. Kainatın kalbi benim özümde.” dedi, zihnim. Kulaklarımın uğultusu giderek artıyordu. Bu bedeni aurama uyumlayıp, boşluğa savurmak istedim. Ancak Adah’a hissettiğim sorumluluk, bunu yapmaktan beni alıkoydu. Dünyanın ışığını söndürmek tarifsiz bir gururdu.