Karaca Oğlan’ın halk zevkine uygun ve divan edebiyatı etkisinden uzak şiirleri çabuk yayılmış, Rumeli sınır boylarından Azerbaycan’a dek gitmiştir. Daha sağlığında başlayan geniş ünü, ölümünden sonra da sürmüş ve günümüze kadar gelmiştir. Bugün gittikçe yayılan ünü ile başta gelen bir şöhret olarak yaşamaktadır. Bu geniş ün, halkın hafızasında gittikçe mayalanarak şiirlerinin yarattığı ilham ile hayatı çevresinde birtakım efsanelerin doğmasına yol açmıştır. Bugün de şiirleriyle karıştırılarak hakkında romanlar yazılmakta, filmler çevrilmektedir. Radyolarda, toplantılarda onun türküleri sık sık sazın tellerinde duyulmaktadır.
Daha yaşarken kazandığı bu haklı ve geniş ün, çağdaşları üzerinde de etki yapmaktan geri durmamıştır. Bu etki, daha sonraki yüzyıllarda da sürmüştür

Vara vara vardım ol kara taşa
Hasret ettin beni kavim, kardaşa
Sebep ne, gözden akan kanlı yaşa
Bir ayrılık, bir yoksulluk, bir ölüm
 
Nice sultanları tahttan indirdi
Nicesinin gül benzini soldurdu
Nicelerin, gelmez yola gönderdi
Bir ayrılık, bir yoksulluk, bir ölüm

Karac’oğlan der, kondum, göçülmez
Acıdır ecel şerbeti, içilmez
Üç derdim var, birbirinden seçilmez
Bir ayrılık, bir yoksulluk, bir ölüm