Tahir Abacı’nın altıncı romanı olan Kanıt ve Vicdan, dünyayı değiştirmek için yola çıkmış insanların, *yorgun* düştükleri bir dönemde, somut bir durum karşısında aldıkları tavır üzerine kurgulanmış. Bir zamanların ateşli köşe yazarı, toplumsal olaylara karışmış ve içinde doğup büyüdüğü su değirmenini imgeleminde hep yaşatan eski bir polis, antikacılık yapan eski gazeteci kadın, gelişen turizmin palazlandırdığı tipler, çizgisinden sapmış yerel yöneticiler, bir Akdeniz kasabasında bir cinayete *kanıt* aranışı çerçevesinde buluşurken, polisiye durumların çok ötesine geçen dönem betimlemeleri, siyasal gelişmeler ve tartışmalar, belgesel göndermeler, kişilik çözümlemeleri romana ayrı bir nitelik kazandırıyor. Derinlikli epik sahnelerle yol alan, yaşanan anı, anımsayışları ve doğal ortamı iç içe veren, akıcı bir anlatım romanın bir başka özelliği. Kanıt ve Vicdan, modern / postmodern masallardan bıkmış olanlara, gerçekçi anlatının gücünü, imkanlarını ve vazgeçilmezliğini bir kez daha ve özgüvenle anımsatıyor...