Her şey kendini anlamakla başlar.Bir de tanımakla.Kendini anlayan başkalarını ve hayatı da anlar.O zaman bir başka görünür gözünü açtığında gördüğün tavan.Güne bir başka sızar güneş perdenin kenarından.Karşılaştığın ilk insana gözlerindeki ışıkla değil yüreğindeki ışıkla ``günaydın`` dersin o an.O nerden geldiğini görmediğin benzer bir ışıkla karşılar seni sizi hepimiz...
Işık... Işıklar... Bizim ışıklarımız...
Yüreğimizden yüreklerimizden sızanlar hani...
Onlar... Işıklarımız kandelamız yani.