-Evet, Ahsen Hanım. Gitmeliyim. Allah nasih ederse yine karşılaşırız. Şimdilik Allah`a emanet olun. -Allah razı olsun. Siz de Allah`a emanet olun Yusuf Bey. Yusuf, caminin kıble kapısına doğru yöneldi. Oradan duvar dibine gidip çay içmek için sözleştiği arkadaşlarıyla buluşacaktı. Avludaki çınar ağacının altından geçti. Bu arada Ahsen `hadi dönüp bak, hadi lütfen bir kere dönüp bak` diyerek mırıldandı. Yusuf tam kupı önüne gelmişti ki omzunun üstünden geriye dönüp kısa bir an Ahsen`i görebileceği yöne baktı. Son bir kez göz göze gelmişlerdi. İki gencin arasında tertemiz bir sevgi olmuştu. Birbirlerine hem hayranlık hem de büyük ber sevgi uymaya başlamışlardı. Elbette Yusuf, Ahsen`in haftalardır kendisini düşündüğünü bilemezdi. Aynı şekilde Ahsen de Yusuf`un kendisini düşündüğünü bilmiyordu. Fakat Allah her ikisinin de kalbine öyle bir aşk yerleştirdi ki, bir hafta boyunca sevgileri, özlemle birlikte büyüdükçe büyüdü.