Rüzgâr Yine Geldi
Ve Kalbimin Tam Ortasından Tuttu.

Kanat çırparak geldiler gönül ülkesinden.
Yaprak, yaprak.
İllice mevsimler gördüler, nice bulutlarla gölgelendiler.
Çok ırmaklar geçip açık denizler aştılar.
Geceye gece, gündüze gündüz demeden uçtular.
Önce bir kalbi tuttular, tam ortasından.
Isıttılar.

Sonra, kalem kalbe göç etti, sığındı.
Can buldu kelimeler.
Ardından mavi kelebekler gibi sahiplerini aradılar.
Buldular.
O kelebekler ki; konacakları yürekleri arıyorlardı nicedir.
O kalp ki, ne vakittir bekliyordu kelebeklerini...
Buluştular...

Ve hece kuşları...
Sinelerinde hasret tüten kelimeleri vardı.
Sundular sahiplerine...

Bu kelimeler,
O kelimelerdi işte...

Uğur Canbolat