Şiir azıcık akli, daha çok kalbi bir eylemdir. Şairin kastı konuşulduğunda birazcık aklı, daha çok ruhu konuşuluyor demektir. “el-ma’na fî batni’ş-şair.” der Araplar. yani kasd-ı mahsusa şairin batınında, derünunda, hasılı; ruhundadır. Ruh ise sırdır, akıl onu anlayamaz, kısırdır. onun için; şiiri ruh anlar, akıl ise belki ve ancak yorumlar. şiir, aklî düşüncenin kalbî idrake evirilmesidir.Şiir, aklın devrilmesi, kalbin anlamı devralmasıdır. Aslında muamma olan; sözdeki şiir değil, ruhtaki şuurdur. Kapalı olan, lafız değil ruhtur.