insan, kendinde sürgündür
bu apart hapishanelerde,
bu fabrikasyon andezit döşeli caddelerde,
ve duramazken kendinde bile
sizinle aynı yerde ve aynı anda durmamı,
dans etmemi, sevişmemi…
ibadet etmemi… ve hatta…
vesaire’leri talep ve emir etmektesiniz.

iyot soluyanlarda itaat,
yosun koklayanlarda takat,
martılarla bakışanlarda fakat,
yoktur.

sürgünlüğümden
başka bir sürgüne beni gönderebilirsiniz…
siz bilirsiniz.