Sen ne topraksın

Ne gökyüzü

İkisi arasındaki köprü

Yala kalemini,

At adımını,

Sen doğru, sen bilge

Onaylanma ihtiyacı duymadan

Sadece gül.

Sen annesin, sen fahişe,

Seviş sadece.

Doğrusun demelerine gerek kalmadan,

Sarmaşıklarla kaplanmadan,

Aydınlat karanlığı,

Aydınlıkla boğulmadan.

Ve

Sık dişlerini

Kaburgalarına bastırılırken

Unutma

Kasılmalar gelecek

Doğuracağız aydınlığı