Ertelememektir hayat...Yapmak istediklerini korkularını arkasına saklamamak...Acayip acıdır bazen, acayip acıtır...Kaybettiğinde fena halde hüzündür...Bulduğunda sevinç gözyaşı...Zamanı geldiğinde gitmektir, bazen gideni beklemek uzun uzun...Beden dersi gibidir akıcı...3-5 nöbetine benzediğinde hiç çekilmez, süner.Direksiyonda oturuken yayayı, karşıya geçerken sürücüyü anlayabilmektir...Çok özlemektir be abicim...Fedakarlık hayattır, direniştir...Karadeniz kıyısında bir yatılı okuldan sıcak öyküler sızıyor. Hepinizin başına gelebilecek kadar sıradan, babanızdan dinleseniz inanamıyacağınız canız kadar sıradışı. Daha ilk aşklarının artçı şoklarını atlatamayan bir grup ergen ve büyük soygun planı....Kaderle zar atmayıp, kendi yolunu çizmek içim boylarından bir miktar büyük işlere kalkışan delikanlılar...Eğlenceli, sürükleyici, komik hızlı... Ve hüzünlü bazen... Ama umutluydu... Hayat gibi işte...Öykümüz öykünüzdür. Dışarda kalmayın. Yaklaşın...Bu romanda hepinize yer var.