Herkes onun vicdanını yitirmiş, gözü dönmüş bir adam olduğunu söyledi. Beni kullandığını, sırf güç uğruna beni harcayacağını söyledi. Kimseye inanmadım. Onu sevdim, çocukluğum da dâhil, asla onun söylendiği gibi bir adam olduğunu kabullenemedik. Tutunacak bir dal bulduğumu sandım ama yanıldım; dal kırıldı, kırılan parça göğüs kafesime saplandı.
Sonra bir adam tanıdım;
Teni yangın,
Ruhu kül,
Gözleri cehennem,
Gülüşü araftı.
O günden sonra zaman sanki tersine döndü, akrep ve yelkovan birbirini katletti.
Gözümde büyüttüğüm herkes, gözlerimde ki yaşı akıta akıta gitti.
Ve ben,özü gövdesinden çekilmiş bir ağaca döndüm; Kurudum, büküldüm, kırıldım…