*Hayat, biz planlarken yaşadıklarımızdır.* John Lennon

Onlar plan yapmadan, hayatın karşılarına çıkarttığını dümdüz yaşayanlardır. Biraz kara, biraz kirlidirler. O kadar. Komşumuzdurlar; sokaklarda, caddelerde yan yana yürürüz. Sadece gece çıkmazlar sokağa. Gündüz de aynı havayı soluruz. *Bavullarına doldurdukları kirli çamaşırlarıyla* dolaşırlar. Bavulları ne kadar ağır olsa da başkasına taşıtmazlar bavullarını. Yakmaya cesaretleri yoktur. Yaşarlar ama bizim bildiğimiz gibi değil.

O tiksinerek baktığımız haytalara tanıklık etmiş, onların anlarına dokunmuş olan Bülent Karaköse, o haytalardan bazılarına dair hikâyeler anlatıyor bu kitapta. Buruk, tanıdık hikâyeler. Kalemiyle çizgiye dönüştürme becerisi kadar güçlü olan yazarlığına da yıllardır tanıklık ettiğim; kadirşinaslığıyla bildiğim Bülent, öylesine, racon kesmeden anlatıyor.
Buruk, kekremsi bir tat kalıyor sonrasında. Hayata dair olan güzellikler dağıtıyor sonra o kekremsiliği.
Yeraltı dediğimiz gecenin atlasından dikilmiş hayatların anadilinden düşen kelimelerle şifreledikleri ‘ötekiler’e değinmedir biraz da.
O kekremsiliği gül kurusunda da duyabilir insan. Oysa güldür elinde tuttuğu.
Hülasa Kadir’in de dediği gibi, *Gurbet diyarında bulacağın dostun, felaket pazarında kulağı bükülmüş olsun.* Bu kitap, kulağı bükülmüş olanların hikâyeleridir biraz da.
Turgut TOYGAR