Sevdiklerine kapı altından kağıt uzatmak, soytarılık olmaya başlayınca şiir yazıyormuş insan. Didem Madak haklı, bazılarımız için şiir bir çocukluk alışkanlığı.
Büyüdükçe de gördüm ki kapıların yerini kabuklar almaya başlamış. Hatta ayaklı kabuklara dönüşmüş insanlar. O vakit kabukların kenarından uzatmaya çalıştım şiirlerimi.
Olmadı...

Ben de zambak kondurdum boşluklarına ve “Kabukların yeri deniz.” demek için yazdım bu kitabı.