Ben yerine biz’i yücelten mizah, şüphesiz toplumsaldır. Gü­cünü aldığı ve etrafında esaslı dolandığı yer, yaşam denen gerçekliğin kesintiye uğradığı duraklardır. Umudunu, ne­şesini, mesajını ve yıkıcılığını da buradan çıkartır. Mizah taraftır. Çünkü “en tehditkar kahkahalar tarihin kıyılarını tutabilmişlerden, tarihsel olarak kahkahaları adsız kalmış olanlardan gelmiştir.” Haliyle bir direniş alanı olarak mizah, zindan gibi kapatılma mekanlarında her şeyi birbirine ya­kınlaştırır. İzahı olmayan şeylerin mizahı olur ve zindan, onu kurgulayan açısından izahsızdır. Bunun içinde kurgu­lanan trajediler, ancak mizah yolu ile çıplak hale getirilip, parmakla işaret edilerek ters yüz edilebilir.