Bir düşünün hangisi sizi daha güvende ve huzurlu hissettirir? Sürekli sizi seven, koruyup kollayan birilerinin yanınızda olması mı ki bir gün yanınızda olamayabilirler, yoksa herkesin birbirinin hakkını tanıyıp, koruyup, gözettiği ve her canlıya değer verilen bir yaşam mı? Birincisi, seni sürekli birilerine bağımlı hâle getirirken, ikincisi özgür aşkı tattırır, gerçek sevgiyi hissettirir ve çoğaltır, huzurlu zihinler yaratır, bu da üretken zihinleri daha fazla üretebilmeleri için özgürleştirir.

Yaşayan hiçbir insan, kainattan bağımsız ya da nötr bir birey değildir, bu yüzden sevgi doldurursak ruhlarımızı sevgi doğurur, nefret doldurursak ruhumuzu kâinat bütün cömertliği ile nefret doğuracaktır bize.