Ey kutsal basitlik! İnsan nasıl garip bir basitleştirme ve yanılma içerisinde yaşıyor! İnsanın bir kez bu mucizeyi görecek gözleri olunca hayran kalıyor! Etrafımızdaki her şeyi ne kadar açık, özgür, kolay ve basit hale getiriyoruz! Duyularımıza, yüzeysel olan her şey için ve düşüncelerimize serseri Tanrısal sıçramalar yapması ve yanlış çıkarsamaları için nasıl izin veriyoruz! -başlangıçtan itibaren kavranamaz bir özgürlüğü, düşüncesizliği, temkinsizliği, yürekliliği ve neşeyi tatmak için cehaletimizi sürdürecek düzeni nasıl kuruyoruz- yaşamdan zevk almak için! Ve yalnızca bu katı, sert cehalet temelinde bilgi bugüne kadar gelişti, bilgi istemi, daha güçlü bir istem, cehalet istemi, belirsizlik ve gerçek olmayan üzerinde gelişti! Zıttı olarak değil ama rafine edilmiş şekilde! Aslında, burada olduğu gibi her yerde dilin, beceriksizliği halledemeyeceği ve dereceler ve derecelendirmelerin inceltilmesi olduğu yerlerde zıtlar hakkında konuşmaya devam edeceği umuluyor; aynı biçimde, şimdi fethedilemez “et ve kana ait olan içselleştirilmiş Tartüfçü ahlâkı, en iyi bilenlerin ağızlarındaki sözcükleri bile çevirir. Orada burada bunu anlıyoruz, en iyi bilginin bizi bu basit, tamamen yapay, düşe uygun ve yanılmaya uygun dünyada tutmaya çalışmasına gülüyoruz, yolunda olsa da olmasa da yanlışı seviyoruz, çünkü yaşamanın kendisi olarak, yaşamı seviyoruz!