Sevinç, haz, keder… kısacası birçok insani duyguyu eş zamanlı bir kargaşa içinde yaşıyordu. Acaba biraz intikam duygusu da gerekir miydi? Yoksa intikam sadece yetersiz kişiliklere özgü bir eğilim olarak mı kalmalıydı? Roman veya filmlerde rastlanan intikamların sonuçlarına ilişkin bir veriyi, gerçek hayatta algılamak mümkün değildi. O nedenle bir intikam ne denli acımasız olursa olsun, romanda cereyan ettiği sürece bunun kimseye bir zararı olmazdı, ama gerçek hayatta her olay, bir deneyim olarak geri dönüyor ve oradan insan zihnine, benliğine etki ediyordu. İntikamı taşıyan yürek çabuk yıpranacaktı elbette. Hemen vazgeçti, intikamsız yaşamak güzeldi. Doğru zamanda ve doğru yerde intikamsızlık almaya karar verdi: Doğru zamanı sabır denilen büyük öğretmen, doğru yeri ise gönül saptamalıydı.