Savaşın sonuncu yılı ya da bir yıl ertesiydi. 
O yıllarda ilkokulu bitiriyordum, belki de ortaokulun birinci sınıfındaydım. 
Her öykü beni sonsuz uzaklara ve gizemli ülkelere götürüyordu.
Bu serüvenlerin beni büyük bir korkuyla yükledigini söylememezlik edemem. 
Sanki korkunun kölesiydim. O küçücük öykülerin yarattığı etki, görünmeyen baskı, ben büyüdükçe de üstümden kalkmadı. 
Hiç olmazsa tamamen. Tersine, nitelik değiştirdi. 
Kısaca, sürdü gitti. 
Evet, geçmiş zaman olur ki, hayali cihan değer…