Kimse sonsuza kadar sevmeyecek seni. Çünkü herkes herkesi bir yere kadar sever. Sevmemesi için milyon sebep yaratacak kendine, dağların denize paralel olması, gözünün kaşına olan orantısızlığı. Geceleri uykusu kaçınca aklına geleceksin çoğunun. Bu hep böyle olacak, hiç değişmeyecek, hiç bitmeyecek. Tamam lan bu sondu dediğin her ne varsa daha beteriyle karşılayacak seni. Hepsi kendine soktuğumun düzeninde bir belirsizlik saptamış, hepsi gece olsa da bunalıma girsem, seni de çeksem bu boka diye bekliyor. Hepsi derdi olunca arayacak, senin derdine tüm cevaplar boş vere çıkacak. Bunları siktir et, ama unutma. İyi şeyler yapman üzüyor onları, üzmeye devam edecek, bakma bütün tebessümler helal olsun anlamına gelmez. Dünya yokuşlardan ibarettir. Sen, çıkarım lan ne kaldı dedikçe dikleşecek inan bana! Bir kuru tebessüm bırakacaksın boş beyinlerinde, bırak seni öyle hatırlasınlar, üzüldüğünü belli etme, acıdan gebersen de yüzüne sıkıştır şunu;

Sıkıştır!

İki dudağın arasındaki kıvrım girsin dünyanın bütün boşluklarına!