Günümüzde halk şiirinde bizlerden önce yaşamış usta-larımızın ektikleri ürünleri biçip, hazır üretimi topla-maya devam etmekteyiz. Ne yazık ki, onların üzerine çok şey koyamadık. Ustalarımızın gittikleri ize basarak gittiğimiz için iz bırakamadığımızı üzülerek söylemek durumundayım.

Şairin bir neşesi bir coşkusu bir ahengi olmalı, kendi sesini yansıtmalı dizelerinde. Hiçbir ozanı taklit etme-meli. Bu olguyu şiire veremezse şiirde bir canlılık bir duygu hissedemez, okura da hissettiremez. Sadece ustalığını değil şiire duygu da verip, yeni uyak yeni ayaklar katarak edebiyatımıza katkıda bulunmalıdır.

Dağda gürül gürül akan bir çoban çeşmesinin oluğun-dan akan buz gibi su içerken derin bir oh çekeriz yanan yüreğimiz serinler. İşte o misal Dağların Şairi Kadir Fidan da kaynak su misali yenilikçi şiirleriyle halk şiiri-ne apayrı bir soluk apayrı bir renk getirerek bir çığır açmıştır.