İslamcılık, İslam’dan bağımsız bir ideolojik ve siyasal hareket değildir. Bu nedenle modern dönemlere özgü bir ideoloji formu taşıyan İslamcılığın nasıl olup da bir dinden bir ideoloji formuna dönüştüğünü anlamak açısından biraz tarihsel sürece yoğunlaşmak açıklayıcı olacaktır. Bu çalışmada İslamcılığı anlamaya yardımcı olması bakımından İslam’ın siyasallaşma süreci ve İslamcılığın varoluş kökenleri araştırılmaya çalışılmıştır. Bu bağlamda 18 ve 19. yüzyıllarda İslam dünyasının karşı karşıya kaldığı krizlerin ürettiği siyasi, askerî ve sosyal hareketler incelenmiş, bu hareketlerin İslam’ın siyasallaşmasına olan etkileri araştırılmıştır. Ayrıca, İslamcılığın entelektüel ve siyasi kökenleri bağlamında Yeni Osmanlı Düşüncesi; Cemalettin Afgani ve  Muhammed Abduh’un fikirleri ile Sultan Abdülhamit’in Panislamizm politikası ve II. Meşrutiyet Dönemi’nin İslamcılık akımı incelenmiştir.  Buna ek olarak Cumhuriyet Dönemi İslamcılık düşüncesi araştırılmış, İslamcılık düşüncesinin gelişimi ve geçirdiği evreler tahlil edilmiştir. İslamcılığın var oluşuna kaynaklık eden siyasal ve entelektüel olaylar tespit edilmeye çalışılmıştır.