Nevevî (ö. 676/1277), İslamî ilimlerin muhtelif sahalarına yayılan telifleri sayesinde şöhret bulmuş ve “İmam” ünvanıyla anılmaya değer görülmüş bir âlimdir. Fıkıh ve hadisin yanı sıra rical-tabakat, ezkâr ve âdâb gibi alanlarda pek çok eser veren Nevevî’nin metinleri, Memlükler döneminde Şam-Kahire hattında şekillenen İslamî ilimler zihniyetinin ve telif üsluplarının belirginleşmesine katkı sağlamıştır. Şâfiî fürû fıkhının istikrar bulmasına ve hadis şerhçiliğinin klasik muhtevasının belirginleşmesine etki eden Nevevî’nin mezhep fıkhına dair yazdığı eserler kendisinden sonraki literatüre yön vermiş, hadis alanındaki telifleri ise şerh faaliyetinin yanı sıra derleme çalışmalarının da en seçkin örnekleri arasında kabul görmüştür.