İsimlerini ne zaman kaybettiler? Belki şimdi onlar da hatırlamıyordur.

İsimsizlik bir var olmama hafifliği mi yoksa fizyolojik doğumdan sonra kendini doğuramamış, gerçekleştirememiş insanın var olma biçimi mi? Kendi ismini yitiren nasıl anılır? Nasıl seslenilir ona... Bir nesneye bitişik mi? Rakamla mı? Yoksa bir sıfatla mı?  Belki hepsi!

“İsmini yitiren kadınlar kendi gölgelerine nasıl seslenir?” Bunun cevabını bilirim. İsmini yitiren kadınlar gölgelerine şöyle seslenir; “Beni duy kalbim. Bir zamanlar vardım!”