Tarihin tekerrür ettiği günlerdeydik.

Ve her zaman olduğu gibi bize en çok zararı yine biz veriyorduk.

Bir eylül sabahında ışığı sönen on binlerce insandan yalnız ikisiydi Yağız ve Yiğit. Karanlıkta kalmanın ne demek olduğunu bilmeyenler, aydınlığın ışık saçan dünyasında her daim söz sahibi olmuşlardı.

İnsanlık, yerin yedi kat altına gömülmüştü. Kaybolan insanlığı arayan bu millet ise aradıklarını bulana kadar daha nice kayıplar verecekti.