Önürmen’de imge hiçbir zaman tam bir soyutlamaya varmadığı gibi bazı pentürleri ve kolajlarında karşımıza tümüyle mimetik olmasa da gerçekliğe yakın figüratif imge çıkar. Bu, onun arada olduğunu; tam olarak soyut ya da tümüyle figüratif formla, anladığı ve hissettiği ‘gerçeği’ veremeyeceği kaygısından kaynaklanır. Parçalanmış belirsizliklerle dolu bir hayatı, bir tür ‘güvenlik’ kaygısı arayışı içinde bilinçdışı olarak birleştirme gayreti de söz konusu olabilir. Durum ne olursa olsun, Önürmen’in imgeleri daha belirli veya tanımlı formlardan daha belirsiz veya akışkan formlara kararlı bir geçişlilik gösterir. Bu geçişlilik artzamanlı ve eşzamanlıdır. Elinizdeki kitap bu durumun ileri ve geri sıçramalarla işleyen belli bir kronolojik hat üzerinde ve de tematik ayrıntılı bir okumasıdır.