Bu çalışma sayı kelimelerinin Türkçedeki geçmişini aydınlatmak amacıyla Nostratik teoriyi esas alarak oluşturulmuştur. Temelde Hint-Avrupa ve Altay dillerinin geçmiş dönemde makro bir birlikteliğe sahip olduğunu savunan bu teorinin kullanımı sayesinde “bir”den “on”a kadar sayılar ve “yüz” sayısı için yeniden kurmalar tasarlanmıştır. Ayrıca bu yeniden kurmaların daha basit bir şekilde anlatılabilmesi amacıyla fonem teorisinin getirdiği imkânlar doğrultusunda fonetik geçmişi esas alan fonemik yarılma tabloları hazırlanmıştır.

Bu çalışmanın konusu sadece Türkçedeki sayıların tarihinin aydınlatılması açısından değil ayrıca Altay dilleri arasındaki sayı kelimelerinin uyumlu olduğunun gösterilmesi bakımından da önemlidir. Çünkü Altay dilleri ile ilgili eleştirilerin en önemli dayanaklarından biri, bu dillerdeki sayı kelimelerinin uyumsuz olduğu tezidir. Nitekim bu çalışma Türkçenin Altay dil ailesiyle bağlantısının yanında Nostratik aile ile olan kanıtlanabilir ilişkisi noktasında yeni kanıtlar ortaya koymaktadır.
Çalışmanın bir diğer boyutu sayı kelimelerinin tarihsel süreç içerisindeki aşamalı gelişimidir. Bu noktada özellikle nörolojik, biyolojik, anatomik ve genetik kaynaklar taranmış; sayıların ortaya çıkış serüvenlerinin en iyi şekilde betimlenebilmesi için disiplinler arası bilgilerden sıkça yararlanılmıştır. Ayrıca dil aileleri ile ilgili kıyaslamalarda sadece dil bilimsel kaynaklar değil filogenetik çalışmalar da dikkate alınmıştır.
Bu çalışmanın sonucunda Türkçedeki sayı adlarının kökeni ile ilgili birçok problem için özgün çözüm önerileri getirilmiştir.