25 baskı yapan Sessizliğimle Dans adlı kitabıyla binlerce okura ulaşan Mirza Tazegül, yeni yazılarında insan olma durumumuzu en yalın ve sıcak haliyle işliyor. Anadolu’nun soğuk kış gecelerinde babasından dinlediği masallardan içinde doğan sözcük ve öykü anlatma sevdasını, tarihe, sanata, psikolojiye uzanan bir ömrün tecrübeleriyle harmanlayarak paylaşıyor: İnsan ve Maskesi. Tazegül, *Zaman, kimi anıları zihnin en derinine iter. Hatırlanması güçleşse bile bazı anılar hafızanın derinliklerinde kolay kolay kaybolmaz,* diyerek, ipotekli yaşamlarımızdan sıyrılıp bir *hayat yolculuğuna* çıkmaya davet ediyor bizi…

*Şimdi düşler sokağında ben, düşleyebildiğim için şükreden. Bir umuda yürüyorum adım adım. Tüm gücüm, düşlerimden aldığım yardım. Çizmişim kendi ufkumda, arzularımdan oluşan bir yaşam. İlmek ilmek emekle, düşleyerek yürüyorum sabah akşam. İçimden bir ses duyarım der ki: *Çalamaz düşlerinden bir lokma, o kalleş düş hırsızından korkma.* Aslında düşlerdir insanı var eden o sihirli dokunuş; biraz ürkek ve çekingen, bazen cesur ve fütursuz… Bazen kendimizden bile sakladığımız bir sır ve bazen de kendimizi aşıp dünyanın dışına taşan biz…*